मनातले काही...: मन सुद्ध तुजं......

मन सुद्ध तुजं......

संकल्प आणि पूर्तता यामधला प्रवास सगळ्यात जास्त अस्वस्थ तरीही आनंददायी असतो... एखाद्या गोष्टीचा संकल्प केला जातो तेव्हा उत्साह असतो, काहीतरी भारी करुन दाखवण्याची उर्मी असते पण त्यासोबतच थोडी धाकधुक, थोडी भिती सुद्धा असते.

हा संकल्प जेव्हा एकट्या माणसाचा नव्हे तर समुहाने केला जातो तेव्हा त्याची ताकद अनेक पटीने वाढते.एक ध्येय समोर धरुन एकत्रित प्रयत्न केले जातात, अडल्यानडल्याला हात देउन एकमेकांच्या साथीने वाटेत आलेले अडथळे पार होतात आणि आकाराला येते एक सुरेख कलाकृती..

२१ एप्रिल २०२४ ला अशाच एका संकल्पपुर्तीचा आनंद आम्ही सगळ्या पालक अभिव्यक्ती गटाने आणि त्यासोबतच प्रेक्षकांनी सुद्धा घेतला.

"मराठी उद्योजकांच्या अनवट वाटा" असा विषय घेउन यावर्षी कार्यक्रम करायचा असं जेव्हा अभिव्यक्ती नियोजन गटावर ठरलं तेव्हा मनात कुठेतरी एक बारीकशी शंका होती की या विषयावर नृत्य, नाट्य, गायन असा १- १:३० तासाचा कार्यक्रम होउ शकेल ? पण आसावरी ताई ने सुचवलेला हा विषय खरोखरच वेगळा ठरला आणि आपल्या गुणी पालकांनी सगळ्या शंकांना छेद देत तब्बल २ तासाचा कार्यक्रम उभा केला. लेखन, नाट्य, गायन, वादन, चित्रकला आणि सर्वात महत्वाचं म्हणजे इतर अभिव्यक्ती या गटांकडुन इतका भरभरुन प्रतिसाद मिळाला की वेळ वाढल्या कारणाने मध्यांतर घेउन कार्यक्रम दोन अंकी करावा लागला

साधारण डिसेंबर महिन्यापासुन लेखन गटाचं काम सुरु झालं होतं आणि फेब्रुवारी पासुन पालक कलाकारांना आवाहन केलं गेलं. आपापल्या आवडीप्रमाणे अभिव्यक्ती निवडुन त्याप्रमाणे दर शनिवार रविवारी सरावांना सुरुवात झाली. हळुहळु एक एक कार्यक्रम आकार घेउ लागला. ऑडीटोरीयम बुकिंग, पाहुण्यांना निमंत्रणे, फ्लायर बनवणे, बॅकस्टेज गटाची बांधणी आणि कामेवाटप अशी लगबग सुरु झाली. सुमारे ५०-६० कलाकारांचा डोलारा यशस्वीपणे सांभाळणं सोपं काम नाही पण आमचे समन्वयक आसावरी ताई, अमित दादा आणि मिलिंद दादा अर्थात सुकाणु समिती यांनी उत्तम नेतृत्व आणि नियोजन कौशल्याच्या जोरावर हे काम लीलया पार पाडलं.

यावर्षी प्रत्यक्ष कार्यक्रमाच्या आदल्या दिवशी कलाप्रदर्शन भरवण्याची आनंद दादांची कल्पना सर्वांना खुप आवडली. चित्रकला आणि इतर अभिव्यक्ती गटाने बनवलेल्या विविध वस्तुंचे कलाप्रदर्शन खालच्या उपासना मंदिरात भरवले त्याला सुद्धा उत्तम प्रतिसाद मिळाला.

गायन, वादन, नृत्य, नाटुकली यासह यावर्षी आम्ही अभिवाचन, पथनाट्य, पोवाडा, कीर्तन, वाद्यमेळ असे बरेच प्रकार हाताळायचा प्रयत्न केला आणि प्रेक्षकांच्या प्रतिसादातुन असं अभिमानाने म्हणु शकतो की तो सगळ्यांना आवडला सुद्धा.

बारा बलुतेदार कविता रंगमंचावर सादर करताना त्यासोबत त्या त्या बलुतेदाराची उपकरणं बनवायची आणि त्यासोबत मूकाभिनय सुद्धा करायचा ही श्रद्धा ताई ची कल्पना जोरदार यशस्वी झाली. कुंभाराच्या चाकापासुन ते तेलाचा घाणा, चांभाराची उपकरणं, लोहाराचा भाता अशी पालकांनी हाताने बनवलेली उपकरणं स्टेज वर अवतरली तेव्हा बारा बलुतेदार कविता नुसती वाचनीय नव्हे तर प्रेक्षणीय झाली होती.

आसावरी ताईच्या लेखणीतुन उतरलेली गाणी, त्याला सायली ने लावलेल्या सुंदर चाली आणि श्रद्धा ताई ने बसवलेली उत्तम नृत्य यांनी प्रेक्षकांना ठेका धरायला भाग पाडलं. पथनाट्य, कीर्तन, अभिवाचन अशा अनेक नवीन अभिव्यक्ती करुन बघता बघता आम्हीसुद्धा वेगळं काही शिकायचा प्रयत्न केला.

आमच्या या प्रयत्नाचं प्रशालेतल्या मान्यवरांनी, मित्रमंडळींनी, आमच्या घरच्यानी मनापासुन कौतुक केलं याचा खुप आनंद आहे. असाच लोभ असु द्यावा.या संपुर्ण प्रक्रियेत आमच्याकडुनही काही चुका झाल्या हे मान्यच आणि त्या सुधारण्याचा नक्की मनापासुन प्रयत्न करुच. या चुकाच अजुन उत्तम करण्याची आणि पुढं जाण्याची प्रेरणा देणार आहेत. स्वतः मधल्या क्षमतेला तपासुन बघणं आणि त्या क्षमता वाढवायचा प्रयत्न करणं हेच खरं.आणि शेवटी काय तर गेले दोन महिने आमचं आम्हीच स्वत: ला सांगतोय की...

मन सुद्ध तुजं गोष्ट हाये पृथ्वीमोलाची...

तु चाल पुढं तुला रं गड्या भीती कशाची...

पर्वा बी कुनाची...