युद्ध

 अंगावरची ओली हळद वाळायच्या आधीच

नव्या नवरीला निरोप देउन एक जवान लढायला जातो..

तो सीमेवर तुमच्या आमच्यासाठी लढतो तेव्हा

त्याच्या सुरक्षेसाठी इथे लढत असतं कोणीतरी...नियतीशी

लेकाच्या कानशिलावर बोटं मोडुन

त्याला युद्धावर पाठवणारी म्हातारी आई,

मनावरचा अदृश्य दगड सांभाळत बघत बसते

"मदर्स डे" चे फोटो,रील्स आणि स्टेटस

आपल्या बाळासोबत फोटोत हसणारा जवान,

परत कधीही न येण्यासाठी निघुन जातो.

आपल्या आत कितीही काहीही हललं तरी

त्या दु:खाचं ओझं नाहीच पेलु शकणार आपण

समाजमाध्यमांवर तावातावाने एकमेकांशी "चर्चा करणारे"

राजकीय, शाब्दीक युद्ध खेळणारे

युद्धाचा इव्हेंट बनवून ब्रेकिंग न्यूज वगैरे बनवणारे

काही दिवस फक्त शांत बसुन

प्रार्थना का नाही करु शकत ? ..आपल्याच सैनिकांसाठी ?

युद्ध करणं ही आपली निवड नाही, नाईलाज आहे.

आपल्या धर्माच्या अस्तित्वासाठी उचललेलं पाउल आहे.

हे कधी आणि कसं समजावणार आपण

फटाके उडवुन "सेलिब्रेट" करणार्‍या ‘देशभक्त’ लोकांना ?

सात आठ वर्षांच्या निरागस लेकीचा

प्रेमळ निरोप घेउन सीमेवर गेलेला एक बाप,

आज तिरंग्यात लपेटुन परत आलाय...

लेकीच्या गालावर अखंड अश्रु होउन बरसतोय...

युद्ध कशाला ? म्हणुन आधी गळे काढणारे

आणि आता युद्ध का थांबवलं ? म्हणत परत गळे काढणारे

या सगळ्यांना त्या लेकीचं सांत्वन करता येईल ?

युद्ध म्हणजे काय ? ते तिला विचारुयात....

-स्मिता श्रीपाद

बुद्धपौर्णिमा 2025